Вадзіцель Аляксандр Бабраўнічы сёмы сезон працуе на ўборцы зерневых. Яго работа – не проста перавозка збожжа і іншых грузаў, а важная частка аграрнага цыклу, які забяспечвае дабрабыт мясцовай гаспадаркі.
З удзельнікам жніва-2025 мы сустрэліся ў адзін з самых спякотных дзён ліпеня. Гарачыня ў паветры была такая, што, здавалася, колы машыны плавяцца. Аляксандр усміхаецца:
– Надвор’е для мяне прывычнае. Люблю, калі свеціць сонейка, пакрывае пазалотай налітыя каласы ў палях, а лёгкі ветрык праз акно кабіны асвяжае твар. Напэўна, такая рамантыка зразумелая толькі тым, хто працуе на зямлі.
Аграгарадок Баршчоўка – малая радзіма Аляксандра. Калі яшчэ быў падлеткам, працаваў памочнікам камбайнера. А калі стаў дарослым, атрымаў вадзіцельскае пасведчанне, набыў неабходныя навыкі, уладкаваўся ў мясцовае сельгаспрадпрыемства. І не шкадуе. Раніцай яшчэ не развіднела, а ён ужо на нагах. Аглядае і правярае МАЗ, якім кіруе ўжо 10 год. Тым не менш грузавік, як кажа сам вадзіцель, магутны і надзейны, здольны справіцца з любымі ўмовамі. А неўзабаве ў кузаве апынецца шэсць з паловай тон азімага ячменю, які трэба даставіць ад камбайна на зерняток.
Аляксандр Бабраўнічы ведае кожную дарогу ў акрузе, кожны паварот і яміну. Майстэрства, якое выпрацавалася за 36 год вадзіцельскага стажу, дазваляе Аляксандру не толькі віртуозна кіраваць машынай. Шэсць кіламетраў толькі ў адзін бок – гэта не проста адлегласць, а шлях, на працягу якога ён любуецца прыгажосцю родных краявідаў.
На пытанне, колькі зерня паспеў перавезці сёлета, суразмоўнік адказвае сціпла:
– Не лічыў. Галоўнае ж – не колькасць, а якасць. Праўда, у мінулыя гады быў тысячнікам.
Аляксандр заўважае, што вынік залежыць не толькі ад яго, але і ад працы камбайнераў. Калі выпадае хвілінка, вадзіцель размаўляе з калегамі, цікавіцца іх поспехамі і праблемамі, дапамагае, калі неабходна. Для яго важна не толькі даставіць зерне аператыўна, але і быць часткай зладжанай каманды.
