Першы сакратар раённага камітэта БРСМ Надзея Бакіева расказала, як савецкая самадзейнасць трансфармавалася ў флэш-мобы і чаму жыхары ва ўзросце часцяком тэлефануюць на яе рабочы нумар.
– Добры дзень! Гавораць, што моладзь вітае толькі рух наперад, а тое, што было раней, лічыць за лепшае пакінуць у мінулым. Згодны з гэтым сцвярджэннем?
– Часткова. Заканамерна, што нашы формы работы пастаянна мяняюцца. Але сутнасць, пасылы тыя ж, што і ў камсамольцаў. Мір вакол не такі, як быў паўстагоддзя таму. Ды што там гаварыць, калі я сама станавілася членам раённай арганізацыі БРСМ, нават білеты былі іншымі. Жадаеце параўнаць? Некаторым гэта здаецца сентыментальным, але я захоўваю свой першы білет Беларускага рэспубліканскага саюза моладзі. Тады гэта была нават не пластыкавая картка, а заламінаваны кавалачак паперы. Але ён стаў важным для мяне і змяніў мой лёс. Дзякуючы яму зразумела, што быць патрэбнай – цікава.
Што датычыцца пераемнасці пакаленняў, то яна ёсць. Прычым у лепшым сэнсе. Напрыклад, студатрадаўскі рух, у якім удзельнічалі яшчэ нашы бацькі, сёння толькі на Добрушчыне штогод ахоплівае каля 150 чалавек. Вясковая моладзь у вольны час з энтузіязмам дапамагае мясцовым сельгаспрадпрыемствам. Іх гарадскія равеснікі бяруць у рукі лапаты і мётлы, каб плячо ў плячо з камунальнікамі рабіць наш райцэнтр чысцейшым і ўтульнейшым.
– Значыць, на восеньскіх канікулах хлопцам і дзяўчатам сумаваць не прыйдзецца?
– Не хопіць часу (усміхаецца). Акрамя студатрадаў, мы заўсёды чакаем жадаючых далучыцца да нашых валанцёраў. Такія фарміраванні працуюць у кожнай школе раёна. Калі надвор’е пагаршаецца і сталым землякам патрабуецца дапамога, заўсёды адкрываем гарачыя лініі. На нумар райкама тэлефануюць інваліды, адзінокія пенсіянеры, і актывісты спяшаюцца ім дапамагчы. Ці то лісце згрэбці ў двары, ці дроў накалоць – стараемся ні ў чым не адказаць. Нават быў такі выпадак, калі пазваніла жанчына і папрасіла расчысціць ёй сцежку да ганка на дачы, каб яна забрала адтуль вазон з расадай. Як потым дзякавала! Нават пасля букет прынесла ў падарунак.
– Значыць, моладзь у нас добрая?
– Цудоўная! Кемлівыя, чуйныя, крэатыўныя. Толькі аб’явілі танцавальны батл да Дня горада, тут жа пасыпаліся заяўкі на ўдзел. Заўважу: такая форма работы таксама «прыйшла» з камсамольскага мінулага, што стала падмуркам для БРСМ. Была ж мастацкая самадзейнасць. Цяпер яна трансфармавалася ў флэш-мобы, чэленджы, нумары, якія ставім для конкурсаў. Іх, дарэчы, арганізацыя праводзіць безліч.
Асаблівая ніша – патрыятычнае выхаванне. Вялікі водгук мы атрымалі пасля праекта «Сцяна памяці». Гэта маштабны банер, на якім змешчаны фотаздымкі дабрушан-удзельнікаў Вялікай Айчыннай вайны. Рабяты разам з роднымі шукалі фота ў сямейных альбомах, выразках старых газет, цікавіліся біяграфіямі гераічных землякоў. Гэта з’яднала пакаленні, паказала, што мы працягваем ганарыцца подзвігамі мінулага, зберагаць традыцыі.
Але і новыя распрацоўваем. Так, да Дня народнага адзінства ў сацсетках правялі фотачэлендж. На яго школьнікі і навучэнцы каледжа прыслалі паўсотні работ. Лічу, гэта добрая лічба. І на наступны год абавязкова гэтую акцыю паўторым.
– Як зрабіць так, каб умоўны Улад з Добруша замест таго, каб сядзець у Інтэрнэце, захацеў пайсці ў валанцёры, удзельнічаў у грамадскім жыцці горада, цікавіўся ініцыятывамі для моладзі?
– Трэба прапанаваць розныя напрамкі работы БРСМ, зацікавіць. Ніхто за цябе не зробіць тваё жыццё насычаным, карысным, не зацягне за руку ў аб’яднанне па інтарэсах. Зрабі першы крок, не бойся! Можа, менавіта твая ідэя спадабаецца іншым, дасць штуршок да новага добрага пачынання.
Так калісьці было і са мной. Прапанавалі паўдзельнічаць у мерапрыемстве, а я не адмовілася. У адным конкурсе заняла прызавое месца, у другім. І загарэлася.
Новыя сябры і вандроўкі па Беларусі, бонусы і магчымасць паказаць сябе. Райкаму ёсць што прапанаваць добрушскай моладзі.
